Sinds ik mijn eerste baardhaartjes kreeg, heb ik een hekel aan het scheren van mijzelf. Maar ja, ongeschoren door het leven gaan is ook weer zoiets en aan een echte baard heb ik ook een broertje dood: vies, kriebelt en het ziet er volgens mijn geliefde ook niet uit.

In de praktijk kwam dat neer op het toch maar om de zoveel dagen scheren. Maar in tijden van Corona waarin de activiteiten buitenshuis sterk zijn verminderd, bleek alras de scheer frequentie flink af te nemen met als gevolg steeds vaker 'n onverzorgd uiterlijk. Remedie: videocamera gewoon uit doen met als excuus de gebrek aan bandbreedte die een videobeeld nu eenmaal vereist.

Maar in een Zoommeting met collega's weigerde laatst een dierbare collega nog langer met mij te vergaderen: eerst scheren.

Dus wat doe je dan: je scheert jezelf dan maar. Kost even wat tijd maar daarna voelt het wel weer erg prettig. Om haar te laten zien dat ik geschoren was zodat we komende week weer konden vergaderen stuurde ik een foto van vlak na de scheerbeurt op (midden hieronder). Met software (geen idee welke) op haar telefoon maakte zij de volgende drie beelden: een kale ik met baardje, een vrouwelijke versie met lang blond haar en een meer hippie-achtige vrouw van onbestemde leeftijd. Alle drie erg gaaf :-) waarvoor hartelijk dank!