Roepnaam: | Moos(ke) | ![]() |
Officiële naam: | Amalia v.d. Bolse Hoeve | |
NHSB: | 3126857 |
In 2018 was het dan zover: wij waren weer toe aan een Drentsche Patrijshond. Ergens in het voorjaar van 2018 hebben we ons ingeschreven voor een herplaatser, maar dat wilde niet echt vlotten. Er worden sowieso weinig Drentsche Patrijshonden voor herplaatsing aangeboden. En de Drenten die zich aandienden waren allemaal reuen terwijl wij graag een teef willen.
Ellen Bouwen, een medelid van de redactie van "Onze Drent" begreep onze aarzeling om een puppie te nemen. Wij werken immers allebei en een pup in den beginne een hele of zelfs maar halve dag thuis laten is een vorm van serieuze dierenmishandeling. Ellen stelde voor om de eerste maanden de pup gezamenlijk op te voeden. D.w.z. dat zij de eerste weken zal doen en wij steeds meer zullen "participeren". Hoe, dat zal de tijd leren.
Een geweldig aanbod dat wij na lang aarzelen en na uitvoerige gesprekken met andere fokkers besloten aan te nemen.
Keuze van het nest
Dan is er natuurlijk de keuze van het nest. Maar of de duvel er mee speelde; ongeveer net nadat we besloten hadden dit traject te gaan verkennen, vertelde Ellen dat Joeri, haar Drent die wel eens bij ons logeert, gevraagd was als dekreu voor Silke, maar dat zij er vanaf gezien had omdat Joeri eerst nog een aantal jachtdiploma's moest halen (en als mannen eenmaal aan de vrouwen hebben gezeten, dan.....). Maar vertelde ze, er was wel een andere, zeer geschikte reu gevonden: Roef.
Ergens eind april 2018 vonden die twee elkaar: Silke (Pepsi Puck v. ‘t Roetslat) en Roef (Roef Bo v.d. Ruyghewaert) van kennel Aarlehof. Het bleek Roef de reu is van Mirjam, die de herplaatsers doet voor de Vereniging en dat Roef op zijn beurt afkomstig was van de kennel v.d. Ruyghewaert van Tineke; mederedacteur van "Onze Drent" en waar ik in die hoedanigheid ongeveer iedere twee weken mee skype.
Kortom: een gezellig "gebeuren". Maar wat veel relevanter is: de combinatie scoort erg goed op voorkomen van inteelt (dwz een erg lage) en beide ouder dieren zijn gezond, sociaal en echte Drenten. De toekomst voorspellen blijft lastig, maar de basisparameters staan goed!
Moos in pre-natale fase Een paar weken na de dekking op 28 april, bleken er tenminste 8 pups te zijn (volgens de echo). Meestal is dat een aanwijzing dat het er meer zijn (ze "verschuilen" zich op zo'n echo achter elkaar), maar ja.... wij gingen voor een teefje en waren niet de eerste op de wachtrij. Duimen dus maar.
Is er een teefje?
Een aantal weken later kwam het verlossende woord: er waren op 26 juni 5 reutjes en 5 teefjes geboren en wij kwamen in aanmerking voor een Drente-dame. Oeps.... nu werd het spannend! Maar we besloten door te zetten en er voor te gaan.
In de weken erna mochten we drie keer "op bezoek" (puppies kijken). De eerste keer is het allemaal heel schattig maar de pups konden nog maar net kijken, mochten nog niet worden aangeraakt (i.v.m. ziektes e.d.) en konden slecht kruipend lopen. 2 weken later waren het al meer kleine Drentjes.: lopen ging beter en ik mocht tussen de teefjes gaan zitten (we werden per sexe ontvangen: eerst de geinteresseerden voor de teefjes later die voor de reutjes).
Om ons te helpen bij het maken van een keuze hadden de "dames" die dag elk een gekleurd bandje om, zodat wij konden aangeven welke kleur (= welke teef) onze voorkeur had. Met 4 gegadigden (fokker Stefan wilde een teefje zelf houden) bestaat er natuurlijk altijd het gevaar dat we allemaal die ene willen, maar dat bleek mee te vallen. Ik (Brigitte kon die dag niet mee) had een voorkeur voor de meer eigenwijze, verkennende Drentjes omdat dat ons een goed idee leek in een drukke stad als Utrecht: veel gedoe, lawaai, drukte op straat, honden en mensen. Ook Mirjam, honde therapeute en eigenaresse van vaderhond Roef, had aangegeven dat een wat doortastende, eigenwijze Drent voor ons waarschijnlijk een goede keuze zou zijn.
Moos op haar rug liggend na ons laatste bezoek. Boven haar onze andere favoriet: het groene bandje, die het niet geworden is. Zij gaat jachthond worden in Vlaanderen.
Groen of Geel
Er waren er twee die direct op mij afkwamen: het groene bandje en het gele bandje. Zaterdag 11 augustus zou de laatste kijkdag zijn en zouden de keuzes gemaakt worden. Aangezien wij dan op vakantie zijn, mochten op maandagavond 6 augustus langskomen. Op een snoeihete augustusavond naar Oirschot gereden waar we bij Stefan als eerste een roedel van 10 pups op het terras zagen zitten. Direct geinteresseerd door het bezoek zagen we 10 bruin-witte koppies omhoogkomen om ons met grote en nieuwsgierige ogen aan te kijken.
Samen met Stefan namen we de 5 dames mee naar het grasveld om onze finale keuze te kunnen maken. Het bleek "het gele bandje" te zijn geworden. Wij blij en hopelijk de pup (straks) ook.
Omdat we nu voor 4 weken in "ons huisje" in Italië zitten, kunnen we Moos pas" 11 september ophalen. Dan is ze "al" 11 weken en is ze 3 weken langer bij haar moeder (en zusje) gebleven dan de "gebruikelijke" 8 weken. Maar volgens de nieuwste inzichten (o.a. van "onze" dierenarts Vivian) is dat juist heel goed en krijg je er juist "robuuste" honden van: we zullen zien.
Voorlopig is het afwachten en (na)genieten van de foto's van Moos.
{module Moos Show}