BRS85 - Drenten

Avondwandeling voor het eten tijdens de donkere dagen op La Miorle.
Jacco (met Rosso & Tippe), Jaap & Ella, en GJ met Bas en Pepper die nieuwsgierig omkijkt:
baas waar blijf je nu?

Al sinds mijn kindertijd wilde ik een hond: een echte met veel haar en flaporen! Volgens de verhalen van mijn moeder hadden zij vroeger zo'n hond en als kind heb ik heel lang met zo'n "knuffel" gezeuld. Achteraf beschouwd, leek die knuffel (Bello genaamd, net als de hond van mijn moeder) al een beetje op een Drent, zij het dan dat de kleuren wit en groen waren (ipv wit en bruin).

Opzoek naar een hond

Tijdens de studentenjaren kwam het er niet van, maar zo rond 2004 (gesetteld met vrouw, huis, baan en auto) begon het toch weer te kriebelen. Vader Jan zat in het verpleeghuis "de Biltschehof" en daar zag ik tijdens een bezoek op zondagochtend, een bezoekster met een in mijn ogen, erg mooie (zwart-witte) hond; bleek een Friese Stabij te zijn. Brigitte vond hem veel te klein (een soort rolmops) maar het (honden)balletje was gaan rollen. In de maanden erna ben ik gaan rondkijken op zoek naar "zoiets" maar dan groter.

De Weimaraner kwam lang (die met haren is mooi, die kale versie minder) maar dat bleek volgens de kenners als eerste hond een minder geschikte keuze. Via José Janssen, nicht van Brigitte, werden we gewezen op de Drentsche Patrijshond. Minder rolmops en net iets groter dan de Stabij, en erg mooi om te zien. Ook de beschreven karaktereigenschappen leken mij/ons goed te passen.

Drentsche Patrijshond

Ok, het zou dus wellicht een Drent kunnen worden, maar hoe doe je dat? Via de website van de Vereniging (VDPH) en die van verschillende fokkers, kwam ik uit bij ene Jaap Hoeksema (uit Drenthe). De stoute schoenen aangetrokken en gebeld. Wij woonden toen nog op de Poortstraat 79 en hadden onze woonkamer op zolder (daaronder slapen en werken op de beganegrond). De hond zou dus moeten trappenlopen en een pup, waarbij dat het eerste jaar eigenlijk niet mag ivm de heupen, lag dus minder voor de hand.

De situatie aan dhr. Hoeksema uitgelegd. Hij begreep het, was het er mee eens en zou eens wat gaan rondkijken voor een zogeheten "herplaatser".

Na enige zoeken had hij er zelf een in de aanbieding: een teefje waarmee hij aanvankelijk zou willen gaan fokken maar dat niet aan de vereiste schoonhiedsidealen bleek te voldoen: een te lange en spitse neus (een Setter-neus) en een Franse Voorstand (platvoeten). Dat laatste bleek, anders dan aanvankelijk gezegd, toch wel een serieus gezondheidsdingeteje te zijn (nl. Elleboog Displasie) maar dat wisten we toen nog niet.

Pepper

Pepper met Eend, tijdens de jachttraining
bij Hanneke & Leendert Na een persoonlijke keuring (van mij door fokker Jaap Hoeksema) konden we haar op 28 februari 2006 in Exloërveen (Drenthe) komen ophalen. Op deze manier kregen we onze eerste hond: een 11 maanden oude Drentsche Patrijshond-puber. Pepper, zoals ze heette,was eigenlijk (nog) niet opgevoed, had nog nooit auto gereden, nooit aan de riem gelopen en het fenomeen trappen was volstrekt nieuw voor haar. Toch bleek het een geweldige hond, die ons (en vooral mij) voor altijd verliefd heeft gemaakt op de Drentsche Patrijshond. Het aloude adagium "eens een Drent, altijd een Drent" bleek voor mij iig helemaal waar.

Van 28-februari-2006 tot 23-april-2017 hadden we het enorme genoegen een geweldige Drent in huis te hebben. Ja, ons leven werd anders, maar het heeft het al-met-al alleen maar enorm verrijkt! (Voor meer Pepper zie hier).

Mooske

Nu, augustus 2018, is het iets meer dan een jaar geleden dat wij "Drentloos" werden. De herinneringen aan Pepper zijn nog zeer levendig, het gemis is er nog steeds maar het is toch weer tijd om aan een nieuwe Drent te beginnen.
En die tweede Drent hebben we gevonden in Oirschot, bij fokker Stefan van Houtum van Kennel de Bolsehoeve. We zijn 3x op bezoek geweest en hebben onze keuze ondertussen gemaakt. Het is "Amalia" ofwel Moos(ke) geworden: een tijdens dit schrijven 6 weken oud pupje dat half-september bij ons gaat komen. We zullen zien hoe dat gaat lopen.

Arjan

Utrecht, augustus 2018

Pepper Pepper fan’t SuydeveltAls klein kind had ik 2x / jaar (verjaardag & Sinterklaas) dezelfde wens: een hond! Helaas had moeder Sacha daar geen zin in en werd ik afgescheept met "later". Vanaf mijn 16^de werd deze wens naar de achtergrond geduwd door andere zaken, maar zo'n 30-jaar later kwam ie in alle hevigheid terug. Maar wat voor hond dan? Een mooie Friese Stabij van een toevallige bezoekster in de Biltsche Hof, het verzorgingshuis waar vader Jan toen verbleef, deed het verlangen weer hevig opspelen en ik begon met een zoektocht naar "een geschikte hond". José, de nicht van Brigitte en al jaren fokster van herdershonden, leende ons een hondenboek uit en wees ons, na wat heen-en-weer gevraag, op het bestaan van de Drentsche Patrijshond: een intelligente, eigenwijze jachthond die ook zeer geschikt is als huishond. En zo geschiedde.

Ik ging op zoek naar fokkers van Drentsche Patrijshonden en kwam eind 2005 terecht bij Jaap Hoeksema: op dat moment de grootste fokker van Drenten. Hij begreep onze wens om met een wat oudere hond te beginnen (we woonde op de tweede etage en het 3x-daags op-en-neer lopen is voor de ontwikkeling van de heupen van een pup niet zo goed) en beloofde eens wat rond te kijken. In januari belde hij. Hij had een teefje dat in eerste instantie bedoeld was voor de fok. Helaas had ze een aantal schoonheidsfoutjes (een te lange neus, een Franse voorstand (=platvoeten)) en daarom wilde hij er niet mee fokken. Maar als wij wilden.....

Eerst echter, wilde hij mij eens ontmoeten omdat hij z'n honden niet aan de eerste de beste mee gaf. Vond het toen een beetje raar maar begreep achteraf dat het en volstrekt nornaal en ook heel verstandig is om een levend iets als een hond, niet zomaar aan de eerste-de-beste mee te geven.
Zo toog ik op een dinsdagochtend 14 februari 2006 naar Exloërveen (Drenthe) voor een solliciatatiegesprek en om kennis te maken met fokker Jaap, de Drent Pepper en, naar later bleek, de fascinerende wereld van de Drentsche Patrijshonden.

exloerveen Dierenpension en fokkerrij fan't Suydevelt in Exloërveen

Na aankomst eerst koffie en een plezierig gesprek en toen was daar het moment: een dolenthousiaste Drent stoof de kamer binnen, sprong op schoot en begon mij heftig af te likken en kopstootjes te geven. Ik was enigzins beduusd maar vond het wel erg leuk. Pepper had een licht-oranje waas over zicht. Jaap legde uit dat dat kwam doordat het filter van de grondwaterpomp kapot was waardoor het water voor de honden te veel ijzer bevatte. Het filter was nu gerepareerd en als ik Pepper over 10 dagen zou komen ophalen, dan was het oranje er wel van af. Maakte mij helemaal niets uit en het liefst had ik haar direct mee naar huis genomen, maar de afspraak was om dat eind februari samen met Brigitte te gaan doen.

En zo kregen we 25 februarie 2006 onze eerste hond: Pepper fan’t Suydevelt, een Drentsche Patrijshonden teef van 11 maanden oud. Pepper, bleek eigenlijk nog niet echt opgevoed. Autorijden, aan de riem lopen, traplopen, de stad : allemaal zaken waar ze nog niet aan gewend was. Zo heeft het meer dan een jaar geduurd, voor Pepper zo gewend was aan autorijden dat ze niet steeds weer zat te kotsen bij 2 of meerdere bochten. Traplopen (wat noodzakelijk was in ons huis) hebben we haar echt moeten leren en de prikkels van de grote stad (=Utrecht) zorden in het begin voor een soms over-enthousiaste hond die niet altijd raad wist met zichzelf.

Wel was Pepper makkelijk. Alleen de eerste nacht heeft ze gepiept en daarna nooit meer. Ze was behoorlijk robuust en had een een groot vertrouwen in zichzelf en haar omgeving.

En zo begonnen 11 intensieve en enorm plezierige jaren met onze Drent Pepper.

Drentsche Patrijshonden