6 december: het zit er weer op. De jaarlijkse Sinterklaas stress is weer met goed gevolg doorstaan, pakjesavond was weer erg gezellig en moe maar voldaan zijn we ’s avonds weer in bed gekropen
Ieder jaar besluiten we ergens in de vroege herfst om weer “gezellig” Sinterklaas te gaan vieren. Altijd wordt er overlegd over tijdstip en locatie en ieder jaar wordt dat toch weer “Aletta” (want kinderen, honden en Aletta kookt beter) en wordt het de zaterdag die het dichtsbij 5 dec ligt: immers door “drukke” werkzaamheden moet er ALTIJD op zaterdag nog inkopen gedaan worden, moet het gedicht afgemaakt (of zelfs begonnen) worden en moeten eventuele surprises nog bedacht en gemaakt worden.

Natuurlijk: je weet een jaar van te voren hoe het tijdschema wordt, maar toch…..
In de afgelopen jaren kon het gebeuren dat ik een van de ukkies trok: gelukkig is daar een stokje voor gestoken doordat BB nu de “Lootjestrekken app” zo heeft ingesteld dat in iedergeval ik een van de andere volwassenen trek. Niet omdat ik niets voor de ukkies wil doen, maar ik weet gewoon te weinig van hen om een leuk iets te verzinnen voor een gedicht.

Dit jaar was gelijk aan andere jaren: zaterdagochtend begonnen aan het gedicht voor BB en dat ging vrij gemakkelijk. Cadeautje was bekend maar moest nog wel gehaald worden. Bleek dat verschillende winkels door de voorraad heen waren maar gelukkig had de aloude HEMA nog wat liggen. Bovendien waren die “dozen” goedkoper zodat er 3 ipv 1 kon worden aangeschaft.

Onderwerp van het BB-gedicht: voorspelbaar maar weer de motorische onhandigheid van BB, haar “boosheid” als het niet liep zoals zij wil dat het loopt en natuurlijk een lofprijzing op haar geweldige echtgenoot.
Tegen 4 uur waren wij klaar en togen we met een behoorlijk manke Pepper (verstapt?) naar Epe. Daar brandde gelukkig de CV wel (wij zaten al een week in de kou) en begonnen we ongeveer direct met de eerste ronde van de cadeautjes (kinderen en uitgestelde behoefte bevrediging…..).

Een aantal leuke gedichten en een paar mooie surprises verder begonnen we met het voorafje: heerlijk,  geroosterde broodjes met een mix van gedroogde tomaatjes, kaas en peper. Weer cadeautjes en toen de gebakken eend, aardappeltjes en groente: ook weer heerlijk, maar ja dat weet je als je bij Aletta gaat eten.
Voor de koffie nog de laatste cadeautjes voor de kinderen (kwestie van een paar minuten om alle cadeautjes te pakken en open te scheuren) en toen kon er gepraat en even later geschreeuwd worden. Dwz door de Aletta en in mindere mate Brigitte en Jaap. Ik was de Bob en dus geen alcohol en dus niet schreeuwen . Opvoeden van kinderen is niet altijd even makkelijk en wat te doen als een kind op school niet aard? Zitten blijven of verkassen en zo ja, waar-naar-toe dan? Gelukkig zien we elkaar binnenkort weer, en dan kunnen we doorschreeuwen (en kan ik wel meedoen).

Tegen middernacht begonnen met zeuren (kwil naar huis) en zo waar: binnen het uur m’n zin gekregen en om iets na eene reden we voldaan naar huis. Was weer erg gezellig en het idee “volgend jaar NIET” was weer verdwenen. Mijn nieuwe Philips Hue lamp moet nog even wachten voor ie ingedraaid kan worden tot er nog 2 bijkomen (de oude staande lamp van Jan en Sas heeft drie lampen), maar ik ben er alvast erg blij mee.
Zondag was genieten: regen en guur buiten, Pepper liep alweer een stuk beter en BB had de houtkachel aangemaakt. Geen verplichtingen en dus een zondagmiddag vrij van verplichtingen. Heerlijk dus!

Arjan