Het eerste weekend van december was wel weer apart.
Zaterdag voor het eerst met Moos naar Park Bloeyendael gegaan. Was altijd een van de favoriete plekken voor Pepper, maar tot nu toe lag het qua wandelen, net iets te ver weg. De wandeling langs het water bij begraafplaats Sint Barbara vond ze heerlijk (hard heen en weer lopen) maar de best wel donkere, vochtige tunnel onder de Waterlinieweg was wel iets aparts. Zeker ook omdat de vloer bestaat uit ijzeren platen met gaatjes die meebewegen als je er overheen loopt.

bloeyendaelWandeling van huis naar Park Bloeyendael en terug.

Om de tunnel uit te komen, moet je een stalentrap met roosters op. Is voor veel honden lastig en regelmatig hoor je verhalen dat er weer een hond met een teennagel klem is komen te zitten (met alle gevolgen van dien).

Dus Moos opgetild en de trap op gedragen. Vond ze maar niks maar het is maar 3 meter omhoog, dus dat viel mee (voor mij).

bloeyendaelEenmaal in Bloeyendael ging ze helemaal los. Keihard heen en weer lopen, overal snuffelen, tot aan het water lopen (maar er niet in) en maar snuffelen.

Gelukkig was er niemand anders (geen beheerders die komen vertellen dat de hond niet vrij mag rondlopen) en konden we wat training gaan doen. Vooral het apport ging erg goed.

Op de terugweg de trap afdragen en weer door die vreemde tunnel. Maar eenmaal op vaste grond was het weer helemaal ok.

Panbos

Zondag was een regenachtige dag. ’s Morgens gewone rondje rond de Hoogstraat. Lekker nat geworden en opgedroogd op het kussen. Niks bijzonders. Maar vóór Buitenhof (12:00 – 13:00) wilde ik haar nog even 45 min laten lopen in het Panbos in Bosch en Duin.

Dat ging in eerste instantie goed (saai bos met veel honden en dennen en je kunt redelijk ver kijken). Omdat ik bang was dat het normale rondje (met Pepper) net iets te lang was, besloot ik een kleine “shortcut” te nemen.

MooswegWandeling op zondagochtend. Het was de bedoeling om uiteindelijk van de plek waar Moos verdween langs de golfvelden naar de zandvlakte links-onderaan te lopen en vandaar weer naar de auto. Nu vind ik dat Moos op de baas moet letten en dus moet zij steeds kijken of ik nog in de buurt ben. Maar... pas 5 maanden, en dus "Moos....kom hier" toen ik de shortcut nam.

Richting horen

Het aparte is dat Moos nog geen richting kan horen. Ook bij het wandelen in de buurt valt het me op dat zelfs ik met mijn oude oren goed hoor waar het geluid vandaan komt (bv van een blaffende hond achter de ramen van een huis waar we langs lopen). Maar Moos (nog) niet. Ze gaat dan heel hard overal naar kijken maar dikwijls niet in de juiste richting.
Zo ook gisteren: ze hoorde mij, draaide zich om (mooi dacht ik) keek en keek en keek maar zag mij niet zwaaien en ging toen heel hard rondlopen en zoeken: maar wel in de verkeerde richtingen. En dus was ze even later weg. Vlak daarna zag ik haar weer en toen was ze weer weg.

Gvd, ik zoeken, fluiten en roepen en natuurlijk naar de plek lopen waar ze verdween. Geen effect... nog meer zoeken..... maar ze was weg.

Even later kwam er een paard hard langslopen (zou ze daar bang voor zijn en nu helemaal zijn weglopen en waarheen dan ????)
Uit pure wanhoop maar naar de auto gelopen en het ondertussen aan iedere passant gevraagd of ze een kleine, jonge bruin-wiite hond hadden gezien. Niemand had iets gezien en iedereen beloofde mij te bellen als ze een bruin-witte jonge hond zouden zien (mijn nummer hangt om haar hals). Wat nu? En dus weer terug naar de plek des onheils.

Uiteindelijk maar in de richting gelopen waarin we oorspronkelijk liepen. Weer niets en het begon nu wel heel hard te regenen. Wat moet je doen in dit soort omstandigheden?
Pepper had een goede neus en kwam altijd wel weer terug, maar Moos is nog te jong. Ze leert nu haar neus gebruiken maar echt spoorzoeken is er nog niet bij.

Nog een jogger en zo waar... die had net een kleine hond met wit en zwart (nu ja, het was een erg grijze dag) gezien die vrolijk bij andere mensen en hun hond liep. Wie weet.... ik die kant op en ja hoor..... mevrouw was vrolijk met een Golden Doodle aan het spelen en liep gezellig met een ouder echtpaar mee.
Ze kwam echter wel toen ik haar riep en was, zo te zien, toch wel opgelucht.

De mensen vriendelijk bedankt en nog maar even een eigen tochtje gemaakt om Moos weer rustig te krijgen (niets aan de hand toch?). Maar Moos was kletsnat en moe en dus heb ik de wandeling afgebroken en ben naar de auto gelopen. Onderweg kwam de Golden Doodle nog 3x Moos opzoeken om verder te spelen. Dat deed Moos dan met veel plezier maar ze kwam wel keurig terug als ik haar riep: de schrik zat er toch wel in.
Uiteindelijk gezellig keuvelend met de Doodle en haar eigenaren naar de auto gelopen. Thuis heeft ze de rest van de middag geslapen ?

De rest van de dag was Moos behoorlijk moe. Tijdens het rondje voor het slapen regende het nog en Moos had bijzonder weinig zin om er uit te gaan. Toch maar gedaan en zowaar geplast en 2x gepoept. Mooi zo, dat zou een rustige nacht worden.

Doorwaakte nacht

Moos is moeMoos en Arjan zijn moe na een redelijk doorwaakte nachtEchter, om 03:45 begon ze hevig te blaffen. Da’s niet normaal en de vorige keer bleek dat ze dan heel nodig moest plassen/poepen. Dus slaperig naar beneden gegaan en haar de tuin in gelaten. Ze snelde naar buiten en ging plassen en even later poepen (2x) en naar vanochtend bleek was dat groene diarree. Zelf ben ik maar weer op de bank gaan slapen (met Moos erbij) en heb haar om 07:00 nogmaals in de tuin gelaten (ze stond te piepen voor de deur).

Om 07:30 kwam Brigitte uitgeslapen naar beneden (heerlijk rustig geslapen ?) en trof mij al slapend aan met Moos.

Nu maar even rustig aandoen (weinig eten en even niet gewandeld). Mevrouw ligt nu lekker te slapen onder een dekentje en toont geen enkele aandrang om de deur uit te gaan. Wellicht dat we het rond het middaguur weer gaan proberen.

 Utrecht, 3 december 2018

  • Laatste aanpassing website: maandag 22 januari 2024, 09:40:03.
  • Copyright @2023 Arjan van Hessen